Blogumda artık yeni bir kategori var: Kaporta Sensin

İsimden de anlayacağınız üzere, bu bölüm motosikletlere ayrılacak. Benim son zamanlarda gelişen iki teker merakımdan haberdar olmayanlar, yahut ben beş ay önce nasılsam (4>2) öyle olanlar bu duruma şaşırmış olabilir. Şaşacak bir durum yok, okumaya devam edin.

***

Düşüncemi kiminle paylaşsam bu cevabı aldım: “Kaporta sensin, ilk sen göçersin. Kaykayla ağzını burnunu kırmayı başaran bir adam olarak, sende parçalara ayrılma potansiyeli görüyorum… Hem otomobillerle gül gibi geçinip gidiyorsun, ne işin var bilmediğin sularda!”

Motosiklet sevdamdan söz ediyorum. Yaklaşık 4-5 ay önce, bir gece yatağıma uzanmış tavanı izlerken aklıma geldi motosiklet almak. Sonra kalktım, birkaç yabancı motosiklet yayınından sabaha kadar başlangıç motosikleti araştırdım. Yatağıma tekrar döndüğümde ise gözümün önünde aşağıdaki şey vardı;

Peki iki tekerden hiç anlamayan safkan bir otomobilci olarak nasıl kapıldım bu sevdaya?

Birinci neden: Artık yeni şeyler söylemek lazım

Son zamanlarda pis ihtiyarlar gibi tutucu olmaya başlamıştım. Bütün filmler Tarantino’nun, bütün şarkılar Pink Floyd’un olmalı hissiyatıyla yaşıyor, hep aynı muhteşem yerlerde nefes alıyor ve yeni şeyler denemek için içimde en ufak bir enerji hissetmiyordum. İşin aslı dostlarım, bu hiç de iyi bir şey değil. Rezervuar Köpekleri’ni kaçıncı kere izlediğimle yahut High Hopes’u kaç yüz defa dinlediğimle ilgili en ufak bir fikrim yok… Yeniliklere açık, yenilenmeye hazır olmalı insan… Ve ben, içimde pek de istek olmaksızın, okkalı bir yeniliğin peşine düşmeye karar vermiştim.

İkinci neden: Sürüş becerilerimi geliştirmek

Evet, bir otomobilin karakterini çözümlemem çok çok yarım saatimi alır. Kendimi bildim bileli dört tekerlekli dünyanın içindeyim ve okuduğum dergilerden, aldığım sürüş derslerine kadar her şey otomobil temalı oldu. Bunun üzerine bir de ralli pilotluğu gelince, haliyle sivrildi bendeki otomobil kullanma becerisi. Fakat öğrenecek o kadar çok şey, geliştirecek o kadar çok yetenek var ki!

Üçüncü neden: İki teker çekiciliği

Hey otomobilciler! Hoşumuza gitsin ya da gitmesin, bu bir gerçek. Metal bir tavanın altında ‘heel&toe’ yapmanız kimsenin umurunda değil. Oysa kalçanızı geriye alıp, altınızdaki makineyi bacaklarınızla kavradıktan sonra muzaffer komutanlar gibi daima ileri bakmanız birilerinin çok hoşuna gidiyor.

Dördüncü neden: Motosikletlerin ucuz olması

Hem satın alırken, hem de kullanırken cebinizi okşayan bir taşıt motosiklet. Hayalleri süsleyen bir otomobile sahip olmak çok azımıza kısmet olur fakat C segmentindeki ortalama bir otomobile vereceğiniz parayla bir rüya motosikleti satın alabilirsiniz. Bunun yanında iki teker, otomobilden daha az yakar ve servis giderleri çok daha düşüktür. Daha ne olsun?

Beşinci neden: Sıkışık trafikteki özgürlük

Otomobille 4-5 turda geçebileceğiniz bir trafik ışığında hiç takılmadığınızı düşünün. Yaa…

***

İşte böyle dostlarım. Nedenleri daha da uzatmak mümkün… Son birkaç aydır bütünüyle acemi olduğum bir taşıtı öğrenmekle meşgulüm ve çok da mutluyum. Her defasında ufkumun biraz daha açıldığını ve sürüş yaparken inanılmaz önemli bir detay olan hissetme becerimin biraz daha geliştiğini hissediyorum. Ayrıca tekerlekli bir taşıtın üzerinde patron gibi değil de, çıplak gibi hissetmek (öğrendikçe geçiyor) tuhaf bir duygu.

Burada sizinle paylaşmak istediğim çok ilginç bir husus var: Otomobiller. Aşklarım…

Pek çokları motosiklete alıştıktan sonra dört tekerleklilere dönüp bakmayacağımı söyleseler de, öyle bir şey olmadı. Hatta tam aksi gerçekleşti: Mesleki deformasyon diye bir şey var, malum. Ne yalan söyleyeyim, test ettiğim otomobillerin sayısı üç haneli sayılara ulaştıktan sonra direksiyon başında heyecanlandığım zamanlar gitgide azalmaya başlamıştı. Doymak diyorlar hani… İşte ondan. Motosiklete başlamadan önce çok sıradan bulduğum bir durum, iki teker sevdasından sonra kalp atışlarımı hızlandırmaya başladı. Örneğin bir BMW ile, düz yolda 50 km/s hızla yol almak kulağa çok da keyifli gelmiyor değil mi? Geçen gece motosikletimden inip de, 118i’yle eve giderken keyif çığlıkları atıyor ve bu durumun nasıl mümkün olabildiğine kafa yoruyordum. Dahası otomobil sürüşüyle ilgili becerilerim kesinlikle gelişti, hissediyorum. Bunun nedeni basit: Motosiklet, otomobile kıyasla, daha fazla el-ayak koordinasyonu ve daha fazla his gerektiren bir taşıt. Ayrıca gözlem yeteneklerinizi de geliştiriyor. İki ay içerisinde eskisinden çok daha pürüzsüz, akıcı ve uzun biçimde drift yapabildiğimi görmek beni çok ama çok mutlu ediyor ve motosikletime biraz daha yaklaşmamı sağlıyor.

Ve yakın zaman içerisinde, buralarda iki tekerlekli taşıtlar görmeye başlayacaksınız. Tabi formatımız mecburen biraz farklı olacak: Otomobil yazılarımda olduğu gibi ‘konuya hakim adam’ değil, ‘olayı öğrenen adam’ bulacaksınız bu testlerde. Ben bu süreçten çok keyif alıyorum, umarım orada da her şey yolundadır.

Ne dersiniz bizim ‘otomobil blogu’ bir zaman sonra ‘otomobil ve motosiklet’ blogu olur mu?

Kalın sağlıcakla