Alaçatı’dayım.

Bu ay İzmir’de ikinci kez bulunmamı sağlayan lansmanın kahramanı D-Max’in sürücü koltuğunda ilerliyorum. Toz ve ter karışımıyla yoğrulan cildime yapışmış gömleğime ve her nefeste burnumu yakan toz kokusuna rağmen keyfim gıcır gıcır.

Hikayeyi biraz geriye alma vakti…

***

Adnan Menderes Havalimanı ile Urla arasında uzanan yaklaşık 50 km’lik asfalt yolda başlayan günün ilk sürüşüne D-Max’in arka yolcu koltuğundan iştirak ediyorum. Sanırım baş ve diz mesafesiyle ilgili sıkıntı yaşamadığımı söylememe gerek yoktur. Kabinin arka kısmı hacim anlamında sıkıntısız. Ayrıca oturma pozisyonunun koltuğun sırt açısı, orta kol dayama ve kapı içi tasarımı sayesinde ticari araçlardan uzak, bineklere ise yakın olduğunu belirtmem gerek.

Ne var ki, şehir içinde yahut otobanda sıkıntı olmasa da, zemin bozulmaya (araziden söz etmiyorum; bildiğimiz çukurlu-yamalı köy yolu) başladığında, az evvel bahsettiğim rahat oturma pozisyonunun tadını çıkaramıyorsunuz. Bu durumun nedeni sizin de tahmin edeceğiniz gibi, çok zıplayan süspansiyonlar. Arkada birkaç yüz kiloluk yük olsa, sorun kalmayacağına adım gibi eminim fakat kasa bütünüyle boşken arka tarafta zıpzıp olduğunuz doğrudur. D-Max bu yönüyle rakiplerinin ‘otomobilimsi’ havasından birazcık sapıyor. Peki neden?

***

Yaşlı bir çam ağacının altında öğle yemeği için mola vererek yolculuğun ilk kısmını sonlandırıyoruz. Sırada yaklaşık 35 km’lik arazi sürüşü var. Ne yalan söyleyeyim, başta parkurun çok da zor olacağını düşünmemiştim fakat Isuzu yöneticilerinin hazırladığı nefis rota, mesajı direkt olarak iletti: Demirden korksak, trene binmezdik! Öyle keyifli bir parkurdu ki, yeri gelmişken Izusu Türkiye’ye teşekkür etmek isterim. Gelelim öve öve bitiremediğim şu parkura…

Sıkı takipçilerim off-road insanı değil, ralli insanı olduğumu bilirler. İşte D-Max’le geçtiğim parkurdan çok yoğun keyif almamın nedeni buydu.

Nasıl yani?

Şöyle ki, 3.5 km/s hızla geçilen hardcore bir off-road parkurundan ziyade, benim diyen rally raid etabına kafa tutacak kadar lezzetli bir rotadan söz ediyorum. Bol viraj, bol çukur, bol zıplama… Hani kur fotoseli, zaman tut, o kadar…

Sürüşün bu kısmı, yukarıdaki ‘neden?’ sorusuna pek güzel cevap verdi. Bozuk asfaltta çok fazla salınan süspansiyonlar, iş araziye dönünce resmen şov yapmaya başladı. Salınım, darbe emiş ve gövde kontrolü nefis! Resmen rally raid antrenmanı yaptık.

***

Çeşme yarımadasındaki minik bir göl evinde biraz nefes aldıktan sonra, yolculuğun otele giden son bölümü başladı. Hani bildiğin, her gün kullandığın yol… Ben bu kısmı, D-Max’i biraz daha detaylı incelemek için kullandım. İşte parça parça notlar;

– Alaçatı tarafında rüzgar sesi içerideki müziği iyiden iyiye bastırmaya başlayınca kafamda soru işaretleri belirdi. Meğer Alaçatı cahiliymişim. Yürüsen bile Doblo (ilk Doblo) kullanırken duyduğundan daha çok rüzgar sesi duyuyorsun. Nereye baksan Le Vent Nous Portera klibi… Bir memleket hep eser mi? Esiyormuş demek. D-Max yol ve rüzgar gürültüsü anlamında sınıfın en parlak çocuğu olmasa da, durumu idare edebiliyor.

– Araziden çıktıktan sonra 2WD moduna geçtim. 4WD ve 2WD arasındaki geçişleri 100 km/s hıza kadar, durmaya gerek kalmadan yapabiliyorsunuz. 4L modu içinse durup, vitesi N’e almanız gerekiyor.

– 2.5 litrelik dizelin yakıt tüketimini sağlıklı olarak ölçme şansım olmadı fakat bu motorun, otomotivdeki en sağlam ve en uzun ömürlü motorlardan biri olduğu sır değil. Ne var ki, aracın üretiliş amacının büyük bir bölümünde yük taşımak olduğu için motorun tork bandı biraz dar tutulmuş. Yani kısa bir aralık içinde tork patlaması yaşanıyor. Bu da günlük kullanımda sağ ayak alışkanlığı gerektiriyor.

– Kasayı kapatmak için birbirinden farklı aksesuarlar var ki lansmandaki araçlarda bunların tümünü görme şansımız oldu. Fakat bana kalırsa D-Max’in en yakışıklı hali, açık kasalı hali. Hem bu sayede kaç ceset derdine girmez, bir dünya adamı belediye fidanı gibi yükleyip halı saha maçına götürebilirsiniz.

– İç mekandaki plastik kalitesinin bir fırt daha artırılması şahane olacaktır. Aynı şekilde, multimedya ünitesi zamanımızın gerisinde kalıyor. Azıcık daha özenle, gayet başarılı bir kabin ortaya çıkacaktır.

– Türkiye’de monte edilmesi ve parçalarının %20 oranında yerli olması ise kayda değer bir başka mesele.

***

Bozuk yollardan geçmek zorundaysanız, yük taşımak zorundaysanız, direksiyon başındaki zamanlarınızın ancak yarısı şehir içinde geçiyorsa, D-Max çok yerinde bir tercih olacaktır zira işler zorlaştığında acayip keyiflenen bir araçtan söz ediyoruz.

‘Yok ben şehirden çıkmıyorum, heybetiyle hava atacak bir araç arıyorum!’ derseniz seçenek bol fakat pick-up sınıfında arazi ve yük taşıma olayını ciddiye alma konusunda buradaki alet halen kafaya oynuyor.

***

Aracın fiyatlarına buradan ulaşabilirsiniz.