İlkler önemli tabi. Çok önemli…

Bu yüzden blogumda yazacağım ilk motosiklet özel olsun istedim. Çok özel…

Mevzuyu Motostop‘la paylaştığımda hiç beklemediğim bir sıcaklıkla alın dediler, GTS 300’ü kullanın bir hafta. Ama geri getirmeyi unutmayın!

Ve tasarım konusunda motosiklet dünyasının 911’i olarak gördüğüm dragon kırmızısı ‘eşek arısı’ bir haftalığına benim oldu.

Vespa’nın bu zamana kadar ürettiği en yüksek hacimli scooter’dan bahsediyoruz. 278 cc’lik su soğutmalı, elektronik enjeksiyonlu bu motor, aslında GTS 250’deki ünitenin geliştirilmiş bir versiyonu. Teknik verilerden pek hoşlanmadığımı bilirsiniz. Bu yüzden motorla ilgili subjektif notlarımı direkt olarak paylaşmak isterim: Bahsettiğimiz motor, 150 kg’lik (benimle birlikte 220 kg) GTS’i 110 km/s’ye kadar pürüzsüz bir akıcılıkla yürütebiliyor. O kadar lineer ki, torkta en ufak bir kesinti olmaksızın akıp gidiyorsunuz. Minik kırmızı bebeğin benim gördüğüm son hızı ise 136 km/s. Fakat son hız kimsenin umurunda olmamalı zira az önce de bahsettiğim gibi 110 km/s’ye kadar süren o yoğun ve pürüzsüz kısmın hazzı son süratle falan değişilecek gibi değil. Işıktan kalkıyorsun, yumuşak yumuşak yürüdün derken, hop, bir bakmışın ibre 90’a vurmuş… Nefis.

Peki virajlardan ne haber? İster şehir trafiğinde otomobillerin arasından kıvrılmaya çabalayın, isterseniz dağ yollarında minik tekerleklerin limitlerini zorlayın… Fark eden bir şey yok, GTS 300, yüksek hacimli bir scooter olmasına karşın oldukça dengeli ve güvenilir hissettiriyor. Fotoğraflarda gördüğünüz yollar size bir yerlerden tanıdık gelmiş olabilir çünkü birçok otomobili bu kıvrımlarda test ederim ve her bir çakıl taşının yerini çok iyi bilirim. Güzel, güneşli bir bahar gününde aynı yolları eşek arımla geçtim ve işte madde madde sürüş notlarım;

Ağırlık merkezi oldukça geride ve aşağıda olduğu için arka freni epey hırpalamak mümkün. Öyle ki, başlangıçta GTS’in kombine fren sistemiyle donatıldığını sandım. Brembo imzalı frenler benim gibi taze sürücülerin oldukça güvende hissetmesine yardımcı oluyor. 

Kendi motorumun bagajına (tabi adına bagaj denirse) ancak bir adet ruhsat sığıyor. O da parçalarsanız… Bu yüzden GTS’in selesinin altındaki eşya gözüne küçük bir kilim, iki adet minik su şişesi, bir paket çekirdek, bir kutu enerji içeceği (herkesin bildiği marka) ve telefon, cüzdan gibi ıvır zıvırları sığdırınca epey memnun oldum. 

Motosiklete yeni başladığınız zamanları hatırlayın. Arkanıza birini bindirmek sorumluluk duygusuyla karışık bir gerilim yaşatır insana. Burada onu hiç hissetmiyorsunuz çünkü GTS’in hali tavrı üzerinde iki insan olsa dahi neredeyse hiç bozulmuyor. Ayrıca arkadan kafa yememek ne hoş…

‘Abi bu gerçek mi?’ yahut ‘Abi bu kaç para?’ gibisinden sorulara hazırlıklı olun. Sonrasında ise ‘Sukutura o kadar para verilir mi!’ türünden peşin hükümlere. ‘Abi kaç yapıyor?’ veya ‘Abi modifiye mi?’ sorularının iki tekerlekli dünyadaki versiyonlarından söz ediyoruz… 

Tüketim. İnsan gibi tatlı tatlı gazlarsan 2-2.5 litre, her fırsatta gazın dibini görecek şekilde kullanırsan 5-5.5’e kadar yolu var… 

Para demişken, GTS 300’ün buradaki versiyonu yaklaşık 21.000 tl’den satılıyor. Çok para olmasına çok ama scooter denen şeyin Rolls-Royce’undan söz etmiyor muyuz? O halde sorun yok. Ayrıca değerini yıllar içinde yitirmediğini de bir kenara not etmeli. 

GTS’in benim olduğu yedi günlük zaman çok çabuk geçti. Birlikte markete de, dağ yollarına da gittiğim eşek arısının en çok aklımda kalan yönü eğlence anlayışı oldu. Hani en kötü şartta bile eğlenmeyi bilen insanlar vardır ki bayılırım öyle tiplere. Buradaki Vespa da aynen öyle bir karakter taşıyor. Ne yaparsanız yapın, eğlence garanti. Mini Cooper’ın iki teker eksiltmiş versiyonu mübarek…