Mesut’la organik bir bağım yok, evvela bunu belirteyim.

Babası Arif Bey emekli bir doktor ve dünyalar tatlısı bir adam. Ki Mesut’u tanımama vesile olan da kendisidir.

Bir akşam bloga düşen yorumları, küfürleri falan incelerken gözüme çarptı Arif Bey’în mesajı. 10 yaşındaki oğlunun otistik olduğunu, otomobillere her şeyden daha fazla ilgi duyduğunu ve otomobil çizimleri yaptığını söylüyordu. Arif Bey öyle büyük düşünen bir baba ki, hiç üşenmeden, oğlunun çizimlerini Chris Bangle’dan tutun da, Peter Schreyer’e kadar postalamış. Ne güzeldir ki, çizimlerin yollandığı hiçbir tasarımcı cevapsız bırakmamış Mesut’u. Mesela Bangle abimiz Mesut’a hediye ettiği kitabın kapağını aşağıdaki gibi süslemiş;

GELECEĞİNİ KEŞFET MESUT! 

Peter Schreyer’in mesajı ise daha açık: BENİ ETKİLEDİN ÇOCUK! 

Mesut’a gönderilen yanıtları uzun uzun yazmaktan ziyade, sizinle paylaşmak istediğim bir şey var: Otizmli çocuklar…

Bu çocuklar sizin bizim gibi değiller. Herhangi bir konu üzerine yoğunlaştıklarında, ki buna ‘hyperfocus’ deniyor, ekstrem başarı gösterebiliyorlar.

Mesut’a yanıt gönderen baba tasarımcıların mektuplarını teker teker okudum. Hepsinde ortak söylemler var:

10 yaşında bir çocuk için çok iyi

Üzerine gidilirse başarılı olur

Detaylara dikkate değer bir hassasiyet göstermiş

Eğitim almalı 

Ne var ki memleketimiz, diğer birçok konuda olduğu gibi, bu hususta da yamuk yumuk. Otistik çocukların eğitimi, onları sosyalleştirme çabalarından öteye gidemiyor. Süper zeki çocuklara eğitim veren kurumlarımız var ama otizmli çocuklara zeka testi yapan bir kurumumuz yok. Harikayız.

Arif Bey, oğlundaki yeteneğin bilincinde ve onun için her şeyi yapmaya hazır… Fakat mevcut şartlar içerisinde elinden bir şey gelmediği için, şu an Mesut’u daha çok kişinin tanıması için çabalıyor.

Mesut’un çizimleri ve fotoğraflarıyla yazıyı noktalıyorum. Şimdilik elimden gelen bu kadar. Lütfen siz de, elinizden geldiğince yardımcı olun.

İlerleyen zamanlarda Mesut’la yapacağım test sürüşünde, minik adamla ilgili daha fazla detay bulacaksınız.